Now you're hearing me [+Dillon]

De geurige planten om hem heen gaven een goede dekmantel voor hem. Een jong hert graasde voor hem, het gewei was niet groot, maar de puntige uiteindes zouden makkelijk een oog eruit kunnen halen, als hij niet voorzichtig zou zijn. Zijn groengetinte ogen versmalden zich wat en hij deed voorzichtig een pas vooruit, zijn gestipte pels mengde zich met het strokleurige gras. Nog even.. Gaf hij zichzelf de gedachte en toen het hert plots zijn kop ophief, verstijfde hij. De donker gekleurde ogen richtten zich op de plek waar hij zich bevond en even kruisten ze elkaars blik. Callum zette zich direct op dat moment af en het hert sloeg een kreet. De dunne pootjes van zijn prooi kwamen in beweging en het hert vluchtte weg. Maar Callum gaf zich niet snel gewonnen in dit soort situaties en zette een extra versnelling in. De wind sneed in zijn gezicht terwijl hij zijn topsnelheid naderde en het hert een beetje dichterbij kwam. De grote kat sprong over een half omgevallen boomstronk en wist een botsing te vermijden met een stekelige braamstruik. Zijn ogen hadden zich vastgeketend aan het hert, maar vermoeidheid raakte hem. Zijn ademhaling veranderde in gehijg en het hert werd meer een vage vlek. Niet opgeven! Callum gooide zijn laatste beetje energie in de strijd en zette zich nog harder af van de grond. Plukjes gras liet hij achter zich en het hert kwam nu ook echt dichterbij. Zijn klauwen had hij al uitgeslagen en toen zette hij zich definitief af. Zijn voorpoten maakten contact met zijn prooi en hiermee sleurde hij het hert op de grond. Vier gehoefde poten schopten naar hem, maar de grote kat had zijn al vastgeklemd. Het hert schopte nog wilder, maar Callum hief zich op. Met een snelle beweging klemde hij de nek van het dier vast op de grond en vestigde zijn kaken rondom het schriele lichaamsdeel. Met een snelle beet verloste hij het dier uit zijn lijden. Met een trotse glimlach keek hij neer op zijn zelf gevangen prooi en pakte het om in zijn bek. Plots werden zijn ogen groot en keek hij om zich heen. Dit was zijn territorium niet meer.. De sterke geur van de LionClan drong tot hem door en hij keek met grote ogen om zich heen. Had iemand hem gezien of kon hij nog wegglippen?

"Wat doe jij hier?" Callum legde zijn oren wat tegen zijn nek toen hij een stem hoorde en uit angst prikkelden de haren op zijn nek. Een van de katten van de andere Clan verscheen uit het struikgewas en Callum keek de leeuw wat nerveus aan. De kat zag er niet vriendelijk uit en al helemaal niet tegen hem. Nu leek alles opeens te zijn veranderd in een nachtmerrie. Hij wilde geen regels overtreden en had alleen zijn Clan willen voeden. "Zozo, kom je prooi stelen?" De kat slikte en liet het hert vallen, bloedvlekken omcirkelden zijn witte snuit en borst. Met een wat beverige ademhaling ging hij zitten toen de leeuw voor hem dat ook had gedaan. Goed, geen dreiging van een gevecht, dus kon hij beter zelf ook maar kalm blijven. Callum schudde zijn kop terwijl hij zijn groene ogen had afgewend. Altijd, altijd gebeurde dit bij hem als hij maar een onbekende zag. Angst zorgde er dan voor dat zijn keel werd dichtgeknepen en hij kon het niet eens aan om iemand degelijk aan te kijken. Hoe hij een Warrior was geworden, was maar de vraag voor hem, maar hij deed zo zijn taken. "N-nee.." Piepte zijn stem en hij probeerde de grote leeuw aan te kijken, maar toen hij zijn blik zag, kromp hij weer wat ineen. "Dit hert behoort tot mijn territorium en ik.. ik joeg er gewoon op." Gaf hij antwoord met een afgezwakte stem.