I don't know what to say?

Met lichte twijfeling in haar bruinkleurige ogen stapte de donker gestreepte tijger de krijgers den uit. Ze zag de eerste ochtendstralen al door de ingang van de grot heen gloeien maar nam niet de moeite om haar ogen eerst aan de felheid te laten wennen en verliet meteen de mijn. Ze was zich ervan bewust dat ze vandaag eropuit zou gestuurd worden om te jagen, dus stond ze zo vroeg op zodat ze eerst nog iets kon eten. Met een zucht trippelde ze naar de prooistapel toe en nam ze haar voedsel er van af. Eigenlijk had ze ook weer niet zo'n honger maar iets eten in de ochtend kon nooit veel kwaad, toch? Na enkele keren het vlees van het karkas te hebben gerukt bleef er niets meer over dan een hoopje botten waarover ze ietwat zand wierp. Zo, daar zou niemand last meer van hebben.

[O-p-e-n]

Het was s'morgens vroeg, de zon was nog maar net opgekomen. Kuro zat bij de uitgang van de den te profiteren van wat zonlicht. Hij hoorde voetstappen de warriors den uitkomen. Ziva een van zijn mede clangenoten, kwam de den uit en liep rechtstreeks naar de prooistapel. Daar had Kuro eigenlijk ook wel zin in. Hij stond moeizaam op en liep naar de prooistapel. 'Morgge,' gromde de witte tijger. Hij pakte een prooi van de stapel en legde het tussen zijn poten. Hij scheurde de prooi zorgvuldig, totdat er niks meer over was dan een paar botjes.

'Morgge,' Gromde een witte tijger tegen haar. Ze keek wat verrast op en knikte begroetend terug. "Goedemorgend." Murmelde ze ietwat afwezig. Toen ze zag dat hij ook een prooi aan het verscheuren was greens ze even. "Moet jij straks ook gaan jagen?" Een speelse, bijna plagende frons sierde haar voorhoofd toen ze de mannelijke tijger welke Kuro heette aankeek. Ze kende niet alle namen van de tijgers die in de Clan zaten maar als ze iemand tegenkwam sprong de naam van die desbetreffende tijger wel terug in haar hoofd. Handig systeem als je het haar vroeg.

Ze keek verrast op. "Goedemorgend." zei de tijger iets afwezig. "Moet jij straks ook gaan jagen?,'' een speelse maar bijna plagende blik keek hem aan. ''Ik was het van plan,'' antwoorde hij stug. ''En jij?,'' vroeg hij kortaf. Hij liet het niet merken maar was wel degelijk geintereseerd, zo was hij altijd al geweest.

''Ik was het van plan,'' Antwoordde hij stug. Ze haalde haar schouders op en likte tegelijkertijd even haar borstkas proper. ''En jij?,'' Na een tijdje haar borstkas gewassen te hebben keek ze op en glimlachte ze even. "Ik was het van plan," Antwoordde ze, even stug zoals hij daarnet had gepraat. Ze vond het leuk om andermans woorden te kopiëren, dat ze eens wisten hoe het voelde om zo aangesproken te worden.

"Ik was het van plan," kopierde ze hem. Er onstond een grijns op zijn gezicht, hij lachte even door zijn neus heen. Het duurde altijd even voordat hij andere katten leuk kon vinden. Maar deze kat had pit in haar, dat mocht hij wel. ''Ben je nu boos?,'' Zei hij plagend met een glimlach. Zijn staart ging uitdagend op en neer, terwijl hij ging zitten.